Kuzey Kore Hakkında Öğrenince Hayretler İçinde Kalacağınız 20 Gerçek

Kuzey Kore, son yıllarda kuralları, yönetim şekli, ülkedeki yasaklar ile nasıl bir ülke olduğu merak ediliyor. Kuzey Kore, gizem ve entrikalarla örtülü bir ülkedir. Baskıcı rejimi, nükleer silah programı ve ifade özgürlüğünden tamamen yoksun olmasıyla tanınır. Ama Kuzey Kore’de hayat gerçekten nasıl? Orada seyahat etmek ve orada yaşamak nasıl bir duygu? Bu makale, bu izole ulusta yaşayan insanların benzersiz kültür ve yaşam tarzlarının yanı sıra böyle bir yere seyahat etmenin risklerini keşfetmenizi sağlayacak. Kuzey Kore hakkında daha fazla şey anlayarak, insanların böylesine baskıcı bir ortamda nasıl hayatta kaldıklarına dair fikir edinebiliriz.

Resmi olarak Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti (KDHC) olarak adlandırılan Kuzey Kore, uzun süredir gizemli hayat tarzı ve dünyaya tam anlamıyla kapalı olması sebebiyle insanlar tarafından araştırılıyor.

Bu yazımızda Kuzey Kore nasıl bir ülke, nasıl yönetiliyor, vize alınarak nasıl gidilir, insanlar nasıl para kazanıyor ve yaşıyor gibi temelde merak edilen soruların cevaplarını keşfetmenizi sağlayacağız.

KDHC, Japonya’nın uzun işgalinden sonra 9 Eylül 1948’de Sovyetler Birliği’nin yardımıyla Kore’nin kuzey yarısında kuruldu.

2018 itibariyle, ülkenin toplam yüzölçümü 120.540 km²’dir ve 25.549.604 kişilik bir nüfusa sahip olduğu tahmin ediliyor ve bu da km kare başına 212 kişilik nüfus yoğunluğu olduğunu gösteriyor.

Kuzey Kore’nin GSYİH’sının 2017’de 30 milyon dolar olduğu tahmin ediliyor ve ülkenin para birimi Kore Halk Wonu (KPW) olarak biliniyor.

Artık bu gizli ülke hakkında biraz ipucumuz olduğuna göre, daha büyüleyici gerçeklerden bazılarına bakalım!

1. Kuzey ve Güney Kore 1950’den beri savaş halindedir.

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesiyle Japonya’nın Kore’yi işgal etmesinden sonra, hem Sovyet Rusya hem de ABD, ülkenin geleceği için planlar yaptı.

Bu, ABD liderliğindeki güçlerin ülkenin güneyini işgal etmesiyle, Sovyet liderliğindeki güçlerin ise kuzeyi işgal etmesiyle sonuçlandı.

Bu, güneyde ABD kontrolü altında Batı yanlısı bir hükümetin ve kuzeyde Sovyet destekli bir komünist hükümetin kurulmasına yol açtı.

Her iki taraf da Kore’yi birleştirmeyi amaçlarken, yeni birleşmiş Kore’nin nasıl olması gerektiği konusunda çok farklı fikirleri vardı. Ortak bir zemin bulma girişimleri defalarca başarısız oldu.

İki taraf arasında yükselen gerilim, sonunda 1950’de savaşın çıkmasına neden oldu.

Savaş 1953’te çıkmaza girdi, iki taraf arasında imzalanan resmi bir barış antlaşması da hiçbir zaman olmadı ve bu nedenle savaş fiilen sona ermedi.

2. Kuzey Kore Halkı kendilerine Kuzey Koreli demez.

Şu anda hem Kuzey hem de Güney Kore’den oluşan bölge, uzun tarih dönemleri boyunca tek bir birleşik ülke olmuştur.

Yani eskiden Kore güney ve kuzey olarak bölünmemiş, tek bir Kore ülkesi vardı. 2. Dünya Savaşı’ndan sonra ülkenin iki tarafının ayrılmasından bu yana bölünmüş durumda.

Kuzey Kore söz konusu olduğunda, bir bölünme yok.

Teknik olarak Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti’dirler ve Kore Yarımadası’nın yalnızca kuzeyini kontrol etseler de hepsi Korelidir.

Onlara göre güneydeki halk da KDHC vatandaşıdır ve dolayısıyla Korelidir, onlara göre bu Koreliler gayrimeşru bir hükümet tarafından baskı altına alınmaktadır.

3. Kurulduğundan beri Kuzey Kore’yi aynı aile yönetiyor.

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti’nin ilk lideri, İkinci Dünya Savaşı’nda devrimci bir gerilla savaşçısı olarak eylemleriyle iktidara gelen Kim Il Sung‘du.

Komünist Çin ve SSCB’de önemli miktarda zaman geçirdi ve bu da onun Sovyet kontrolündeki Kuzey Kore’nin kontrolüne girmesiyle sonuçlandı.

KDHC kurulduğunda, dümende Kim Il Sung vardı. 1948’den 1994’te ölünceye kadar hüküm sürdü ve bu süre zarfında “Büyük Lider” unvanını aldı.

Kim Jong Il, komünist bir devlet için oldukça alışılmışın dışında bir hamleyle babasının yerini aldı.

Kim Jong Il için kendini aşırı beğenmiş bir özgüven duygusuna sahip, inanılmaz derecede huysuz bir hükümdar olduğu ve bu da genellikle yönetme yeteneğini baltaladığı söyleniyordu.

Buna rağmen “Sevgili Lider” unvanını aldı ve 2011’de ölünceye kadar hüküm sürdü. Daha sonra ülkenin bir sonraki lideri olarak Kim Jong Un atandı.

2011’de Yüce Lider rolünü üstlendiğinden beri Kim Jong Un, tıpkı ataları gibi ülkeyi demir yumrukla yönetti.

4. Başkent Pyongyang’da bulunan stadyum dünyanın en büyüğüdür.

1989’da inşa edilmiş olmasına rağmen, Kuzey Kore’nin 1 Mayıs stadyumu, akıllara durgunluk veren 150.000 koltukla dünyanın en büyük oturma kapasitesine sahip spor alanıdır.

Stadyum en çok ülkenin her yıl düzenlenen ünlü Toplu Oyunlarında kullanılır; öncelikle sıkı koreografiye sahip danslara ve etkileyici jimnastik gösterilerine odaklanan bir etkinlik.

5. Kuzey Kore komünist bir ülke değildir.

Kuzey Kore ile ilgili yaygın bir yanılgı, onun hala komünist bir ülke olduğu yönündedir.

Kim Il Sung sosyalizme ve komünizme inanırken, kurduğu ülke yıllar geçtikçe hızla daha az komünist hale geldi.

Ülkenin yeni iktidar hanedanlığında görüldüğü gibi, birçok klasik komünist uygulama ya kaldırıldı ya da değiştirildi.

KDHC, komünist ilkelerini, öncelikle kendine güvenmeye odaklanan, Kim Il Sung tarafından tasarlanan benzersiz bir Kuzey Kore siyasi ideolojisi olan Juche ile değiştirdi.

Resmi devlet yazılarından komünizmle ilgili tüm sözler yavaş yavaş kaldırıldı ve bu kelime 2009 yılına kadar anayasadan tamamen çıkarıldı.

6. Kuzey Kore’nin kendi takvimi vardır.

Dünyanın çoğu, yılları İsa Mesih’in doğumuna (MÖ veya MS) bağlayan bir takvim olan Gregoryen takvimini kullanır.

Kuzey Kore’de aslında benzer bir sistem var ama bunun yerine Büyük Lider Kim Il Sung’un doğumuna dayanıyor.

Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti takviminin veya Juche takviminin ilk yılı 1912’de başladı, ancak takvim ancak 1997’de yürürlüğe girdi.

7. Kuzey Kore’de yalnızca bir sanat stüdyosunun ülke liderlerinin sanat eserlerini üretmesine izin verilir.

Ülkenin başkenti Pyongyang’da bulunan Mansudae Art Studio, aslında dünyanın en büyük sanat stüdyolarından biridir.

Stüdyo, 120.000 metrekare üzerinde büyük bir araziye inşa edilmiştir.

Kesinlikle yalnızca devletin seçtiği en iyi sanatçıları istihdam ediyor ve hepsi de en iyi sanat akademilerinden geliyor.

Ülkenin en büyük anıtlarından bazıları bu yekpare sanat stüdyosunda tasarlandı ve inşa edildi.

İnternette araştıracak olursanız, genellikle ülke başkanlarının portreleri ve kahramanlık destanları üzerine eserler üretiliyor.

8. Kuzey Korelilerin internet erişimi yok.

Seçilmiş bir veya iki bin elit hariç, ülkenin geri kalanı internetten tamamen engellendi.

Pyongyang’da veya Kuzey Kore’nin diğer büyük şehirlerinden birinde yaşıyorsanız ve zenginlerin yaşadığı bir yerde çalışıyor veya okuyorsanız, o zaman ülkenin kendi intraneti olan Kwangmyong’a erişmenize izin verilebilir.

Bu ağ ülke içinde çalışır ve çok sayıda sansürlenmiş devlet onaylı web sitesine ve basit bir e-posta istemcisine son derece sınırlı erişim sağlar.

Seçkinler dışında gerçek internete erişmesine izin verilen kişiler, hükümetin propaganda veya bilgisayar korsanlığı birimlerinde çalışan kişilerdir.

Bu tür pozisyonlar, diğer tarafta dünyanın ne kadar farklı ve renkli olduğu hakkında bir fikir edindiklerinde bu insanların ülkeden kaçmasını önlemek için fahiş maaşlar ve ayrıcalıklarla dolu bir hayat sunulduğuna emin olmamak mümkün değil.

9. Kuzey Kore, okuma yazma oranının %100 olduğunu iddia ediyor.

Devletin tüm vatandaşlara ücretsiz anaokulu, ilkokul, ortaokul ve hatta üniversite eğitimi sağladığı Kuzey Kore’de eğitime oldukça değer veriliyor gibi görünüyor.

Kuzey Kore’deki eğitim sisteminin bazı alanlarda (örneğin özellikle uluslararası ilişkilerde) ciddi şekilde eksik olması beklenirken, okuryazarlık oranları gibi bazı alanlarda büyük ölçüde başarılı görünüyor.

10. Sadece iki ülke Kuzey Kore’ye vizesiz seyahat edebiliyor.

Malezya veya Singapur pasaportunuz yoksa, Kuzey Kore’yi ziyaret etmek için vize başvurusunda bulunmanız gerekecek.

Yapsanız bile, yine de kolay değil!

Kuzey Kore’yi ziyaret etmek isteyen herkes, devlet onaylı bir tur acentesine başvurmalı, sonra da belirsizlik içinde beklemesi gereklidir.

11. Kuzey Kore dünyanın en büyük dördüncü ordusuna sahip!

1990’larda Kim Jong Il, ülkenin geleceğini yeniden tanımlayan askeri öncelikli bir politika olan Songun’u tanıttı.

Ülkenin artan askeri odağının bir sonucu olarak, şu anda yaklaşık 1,21 milyon askerle veya ülke nüfusunun %4,7’si ile dünya çapında dördüncü en büyük aktif görev ordusuna sahip.

Toplam askeri personeli sayarsanız, bu tamamen yeni ve olağandışı bir maceranın başlangıcı.

Mevcut aktif, paramiliter ve yedek personeli de sayarsanız, bu sayının yaklaşık on milyon kişiye ulaştığı düşünülüyor.

12. Kuzey Kore’de askerlik hem erkekler hem de kadınlar için zorunludur.

Kuzey Kore’de asker sayısının bu kadar fazla olmasının en büyük nedeni, basit bir politikaya bağlı – zorunlu askerlik.

2015 yılına kadar zorunlu askerlik sadece erkek vatandaşlar için zorunluydu ve kadınlara isterlerse askere gitme fırsatı verildi.

Yapılan değişiklikler, kadınların 23 yaşına kadar askere alınmasını zorunlu hale getirdi.

Erkekler için askerlik hizmeti ise en az 10 yıl sürmekte ve 17 yaşından itibaren başlamaktadır.

13. Pyongyang’ın metrosu bir nükleer sığınak olarak tasarlandı.

Moskova, Tiflis, Kiev veya herhangi bir Sovyet yapımı metro sistemini daha önce gördüyseniz o zaman Kuzey Kore’nin Pyongyang’daki metro sistemi garip bir şekilde tanıdık gelecektir.

Pyongyang’ın metrosu, yolcuların 96 m’den daha fazla derinliğe inmesini sağlayabilen özenle dekore edilmiş platformlara sahip.

Metronun bu kadar derine inmesinin bir nedeni, diğer birçok Sovyet dönemi sistemi gibi, her istasyonun birer nükleer sığınak işlevi görmesidir.

14. Kuzey Kore’nin liderleri lüks hayatlar yaşıyor.

Merhum Kuzey Koreli diktatör Kim Jong Il, lüks mallara olan sevgisiyle tanınıyordu.

Moda seçimleri aksini söylemiş olsa da, aslında dünyanın en çok Hennessy konyağı tüketicisiydi.

Kim Jong Il’in lüks ürünlere her yıl 300 milyon dolardan fazla para harcadığı tahmin ediliyor, ancak bu, Kim Jong Un’un 2011’de iktidara gelmesinden bu yana harcadığı rakamlarla karşılaştırıldığında hiçbir şey.

Lider olarak sadece bir yıl içinde, Kim Jong Un benzer ürünlere şimdiden yaklaşık 600 milyon $ harcadı. Elbette bunlar sadece tahmin belki de spekülasyon.

15. Kuzey Kore’nin kendi uzay programı var.

Programın başarısı, kime sorduğunuza bağlı olarak büyük ölçüde değişir.

Kuzey Kore Uzay Programı, ilk uydusu Kwangmyŏngsŏng-1’in 31 Ağustos 1998’de fırlatıldığı iddia edildiğinde uluslararası ilgi gördü.

Kuzey Kore hükümeti, fırlatmanın başarılı olduğunu iddia etti, ancak fırlatmadan itibaren yörüngede hiçbir yeni araç tespit edilemedi. Kuzey Kore dışında herkes fırlatmanın başarısız olduğu düşünülüyor.

O zamandan beri, en sonuncusu 2016’da olmak üzere dört lansman yapıldı.

Gerçekte yörüngeye ulaşan iki uydu da arzu edildiği gibi çalışamadı. Kuzey Kore’ye göre, tüm lansmanlar elbette büyük başarılar elde etti. En azından halkı öyle biliyor.

16. Kuzey Kore’de sadece dört TV kanalı var.

Kuzey Kore’de medya tamamen devlet tarafından yönetilir ve bu da hükümetin vatandaşlarının maruz kaldıkları şeyleri tam olarak kontrol etmesine olanak tanır.

Vatandaşların izleyebileceği dört TV kanalı şunlardır:

• Kore Merkez Televizyonu (tarihsel propaganda, haberler, acil durum yayınları)
• Mansudae Television (eğitim programları)
• Ryongnamsan Televizyonu (öğrencileri hedefleyen eğitim programları)
• Athletic Television (Kuzey Koreli sporcuların yer aldığı tüm yarışmaları ve Kuzey Kore’deki sporla ilgili belgeselleri yayınlar).

17. Kuzey Kore doğal güzelliklerle doludur.

Çoğu insan Kuzey Kore’yi düşündüğünde, brütalist mimariyi ve baskıcı bir devleti düşünür.

Ne yazık ki Kuzey Kore’deki çirkin gerçek bu olsa da, ülkenin daha güzel bölgeleri manşetlerde sıklıkla gözden kaçıyor.

Örneğin ülke, birçok doğal güzelliğe ev sahipliği yapmaktadır.

Örneğin Pasifik kıyısı, altın kumlu birkaç pitoresk plaja sahiptir.

Myohyang Dağı’nın iç kesimlerine gidebilseydiniz, büyüleyici dağ manzaraları, yemyeşil ormanlar ve muhteşem yürüyüş parkurları ile karşılaşabilirdiniz.

Bu gizli ülkede kesinlikle göründüğünden daha fazlası var.

18. Elektrik kesintileri Kuzey Kore’de yaygın bir sorun.

Kuzey Kore’nin elektrik altyapısının büyük çoğunluğu eskimiş ve parçalanıyor.

Ülke, mevcut fosil yakıta dayalı elektrik santrallerini yenilenebilir kaynaklarla değiştirmeye çalışıyor olsa da, bu, son derece düzensiz bir elektrik arzı sorununu çözmüyor.

Televizyonlar gibi birçok yaygın elektronik, şebekenin aşırı yüklenmesini önlemek için günün yalnızca belirli saatlerinde çalıştırılıyor.

19. Pyongyang’da paten kaymanın modası asla geçmedi.

2000’lerde çoğu ülkede paten kaymak eskisi kadar popüler değilken, görünüşe göre Kuzey Kore için durum böyle değildi!

Kim Jong Un, 2011’de ülkenin kontrolünü ele geçirdikten kısa bir süre sonra sporu ülkeye geniş çapta tanıttı.

Günümüzde, ülkenin başkenti boyunca yayılmış paten için özel olarak tasarlanmış parklar bulabilirsiniz.

20. Kuzey Kore’nin İsveç’e 300 milyon dolar borcu var.

1970’lerde İsveç, ekonomik bir krizin ortasında bulunan Kuzey Kore ile ticaret anlaşmaları yapma fırsatına atladı.

Böyle bir anlaşma, tümü ödeme yapılmadan önce teslim edilen 1.000 yeni Volvo sedan satışıydı;

İsveç hükümeti her yıl Kuzey Kore’nin onlara ne kadar borcu olduğunu yeniden hesaplıyor ve tabii ki faizi de ekliyor.

Kuzey Kore bir zamanlar oldukça içe kapalı bir ülke olabilir, ancak bu yavaş yavaş değişmeye başlıyor.

Giderek daha fazla batılının evlerini ziyaret etmelerine ve orada yaşadıkları manzaralar ve harikalar hakkında rapor vermelerine izin veriliyor.

Her turiste ülkenin yalnızca iyi seçilmiş bir versiyonu gösterilirken, yine de Kuzey Kore’nin iç işleyişine dair büyük ölçüde fikir veriyor.

Unutmayın, ülke hakkında bir şeyler duymanız onun doğru olduğu anlamına gelmez!

---

Takiye.com’u twitter ve google haberler üzerinden abone olarak takip edebilirsiniz.

Faydalı Bilgiler kategorimizdeki diğer yazılarımız da ilginizi çekebilir.